به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات جدید نشان میدهد که "کوری تشخیص چهره" (پروسوپاگنوزی) باید به عنوان یک ناتوانی مستقل طبقه بندی شود، با علائمی از جمله عدم توانایی تشخیص چهرههای آشنا در جمعیت، گیج کردن شخصیتهای تلویزیونی و اجتناب از استفاده از نام کسی به دلیل ترس از اشتباه.
مطالعهای از دانشگاه بورنموث و دانشگاه برونل ۳۰۰ بریتانیایی را که از بدو تولد علائم "کوری تشخیص چهره" را تجربه کرده بودند، مورد بررسی قرار داد.
پروفسور سارا پیت، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد روانشناسی در دانشگاه بورنموث، گفت که برخی از افراد ممکن است این بیماری را فقط فراموشی در نظر بگیرند، اما برای کسانی که با "کوری تشخیص چهره" زندگی میکنند، این وضعیت میتواند به طور قابل توجهی تعاملات اجتماعی را محدود کند. در موارد شدیدتر، افراد ممکن است در شناسایی اعضای خانواده یا دوستان مشکل داشته باشند.
تصور کنید که یک کودک مبتلا به این بیماری ممکن است هنگام جستجوی والدین خود در میان جمعیت با محدودیتهایی مواجه شود و نمیتواند آنها را تشخیص دهد. ما همیشه در تلاش هستیم تا بیشتر در مورد این بیماری بدانیم و درک کنیم تا بتوانیم به مردم کمک کنیم تا با واقعیتهای روزمره زندگی با آن روبهرو شوند.
افراد مبتلا به "نابینایی تشخیص چهره" باید به نشانههای اجتماعی، صداها یا سایر ویژگیهای آشنایان خود تکیه کنند.
این بیماری میتواند ارثی باشد یا در نتیجه آسیب مغزی رخ دهد. کارشناسان بهداشت خاطرنشان کردند که افراد مبتلا به "نابینایی تشخیص چهره" نیز ممکن است در تشخیص احساسات، سن یا جنسیت بر اساس ویژگیهای صورت مشکل داشته باشند.
محققان به این نتیجه رسیدند که "کوری تشخیص چهره" باید یک وضعیت پزشکی مستقل در نظر گرفته شود، نه فقط یک مشکل در تشخیص چهره.
این درک جدید ممکن است منجر به تشخیص بهتر و درک عمیقتر از این بیماری شود.
نتایج در مجله Cortex منتشر شد.
منبع: Mirror